Ride Review, Jochem’s Mosaic RT-1

Begin dit jaar schreef ik een blog over mijn nieuwe, custom-made Mosaic RT-1, Jochem’s Mosaic RT-1. Als je benieuwd bent naar hoe mijn keuzes tot stand kwamen en hoe de fiets werd opgebouwd, lees die gerust nog eens terug.

Nu het winterseizoen is aangebroken, krijgt de Mosaic zijn welverdiende rust, hij mag de komende maanden pronken in onze showroom, tot het voorjaar weer aanbreekt. Met deze fiets zoek ik de vieze wegen liever niet op. Nu het ‘wegseizoen’ ten einde is, lijkt het me een mooi moment om te delen hoe de fiets me bevalt, en welke avonturen we dit jaar samen hebben meegemaakt. En dat zijn er meer geworden dan gepland, simpelweg omdat ik hem niet kon laten staan, daarover straks meer.

De eerste indrukken

Zoals ik in de eerste blog al schreef, was de Strade Bianche het eerste echte doel voor mij en de Mosaic. Enkele weken voor vertrek bouwden we de fiets op, zodat ik hem nog wat kon inrijden. Ik herinner me die eerste rit nog goed, na slechts een paar honderd meter op strak asfalt dacht ik: is dit wel titanium? Niet om het materiaal tekort te doen, maar de fiets voelde zó strak, stijf, snel en gecontroleerd dat ik meteen met een grote glimlach reed.

Natuurlijk moest er in de eerste kilometers nog wat worden gefinetuned, en leer je voorzichtig de grenzen van de fiets kennen. Altijd een leuke fase, waarin je merkt hoe alles samenkomt. Eén ding was al snel duidelijk, klaar voor de Strade Bianche was hij zeker.

Rijgedrag en prestaties

Laat ik er niet omheen draaien, dit is de fijnste racefiets die ik tot nu toe heb gehad.
Hij zit perfect, ook op lange dagen, reageert precies zoals ik wil, biedt voldoende comfort en is razendsnel als het moet. Ik ben niet snel onder de indruk, maar deze fiets heeft me écht verrast.

Het geheel klopt gewoon, achteraf ben ik blij dat ik in het voortraject geen concessies heb gedaan en goed heb nagedacht over wat ik écht wilde.

Veelzijdigheid, comfort, rijgevoel en afmontage

Als we het hebben over veelzijdigheid, had ik verwacht dat titanium breed inzetbaar zou zijn, maar ik dacht niet dat ik deze fiets overal voor zou pakken. Mijn idee was dat hij er zou zijn voor de lange, speciale ritten, de dagen waarop comfort vooropstaat.
Hoe anders liep dat uit. Tijdens de Strade Bianche heb ik de standaard setup gehouden, 32 mm banden (34 mm gemeten) op 3 bar, en gewoon gáán over de sterrato-secties. De fiets voelde fantastisch, comfortabel op gravel, razendsnel op asfalt en indrukwekkend stabiel in afdalingen. Wat een vertrouwen geeft deze fiets.

De Strade Bianche is al de mooiste granfondo die je kunt rijden, maar de Mosaic maakte het tot een nog groter feest.

Terug in Nederland bleef ik enthousiast vertellen, en ik betrapte mezelf erop dat ik hem bij elke geplande rit weer uit de schuur haalde. Geen andere fiets kwam “in aanmerking”, ik genoot simpelweg van elke kilometer. De Mosaic is met zijn korte wielbasis en agressieve geometrie een echte racer, je kunt ermee gooien en smijten, hij stuurt messcherp en voelt in de bochten als een Zwitsers zakmes. Aanzetten, geen probleem. En eerlijk, ja, er bestaan fietsen die aerodynamischer zijn, maar maakt dat echt verschil voor ons? We rijden geen Tour de France.

Deze zomer volgde een Alpen-trip met als hoogtepunt de Stelvio, even overwoog ik om mijn Aurum Magma mee te nemen, een ultieme carbon klimfiets, maar ik kon de Mosaic simpelweg niet thuislaten. Voor de bergen monteerde ik een Partington R39/44-wielset met 30 mm Vittoria Corsa Pro’s, iets lichter, en eerlijk, het zit ook een beetje tussen de oren... Het resultaat, een nog levendiger fiets met een gewicht van rond de 7 kg, perfect voor klimmen. Wel werd hij iets nerveuzer met deze set-up, de Chris King-wielen met 32 mm banden blijven eigenlijk de ideale combinatie.

Dat gevoel werd bevestigd toen ik in oktober naar Mallorca ging, weer diezelfde twijfel, maar titanium is robuust, dus perfect voor in de fietskoffer. Tijdens een week van zo’n 350 kilometer, vlak, heuvelachtig en bergachtig, bleek opnieuw hoe goed deze fiets alles oppakt wat je hem voorschotelt. Met de Chris King-wielen en 32 mm banden was hij gewoon weer precies goed, beter kon ik me niet wensen.

Titanium

Komt dat rijgevoel dan vooral door het titanium? Ik denk van wel.
Het is lastig te omschrijven, maar de fiets voelt, in goed Engels, planted en robuust. Je hebt het gevoel dat het materiaal onder je klopt en alles aankan. Het scherpe randje dat carbon soms heeft, is hier afwezig. Titanium absorbeert meer, zonder slap te worden.

Sprintjes en aanzetten bergop gaan moeiteloos, en de manier waarop de fiets versnelt is indrukwekkend. Qua gewicht hoef je bovendien niets in te leveren. Natuurlijk praten we hier over een high-end frame dat volledig op maat is gemaakt, maar laten we eerlijk zijn, een Pinarello Dogma of S-Works SL8 kost tegenwoordig bijna hetzelfde.

Wat deze fiets écht bijzonder maakt, is het voortraject, de tijd en aandacht die zijn gestoken in de geometrie, pasvorm en afwerking. Dat maakt het verschil tussen goed en perfect. Dit frame klopt gewoon, tot in de details, en dat voel je.

Componenten

De Chris King-wielen passen geweldig bij de fiets, niet de lichtste set, maar breed, solide en ideaal voor 32 mm banden. Gewicht zegt niet alles.

De ENVE-cockpit, vooral het AR-stuur, is voor mij perfect qua vorm en comfort. De Dura-Ace-groep schakelt nog steeds razendsnel en feilloos, en de remhendels blijven mijn favoriet qua ergonomie.

Toch moet ik toegeven dat SRAM met AXS een stap verder is, die draadloze eenvoud spreekt me aan. Dat ik nog kabels door het frame heb lopen, stoort me lichtelijk, maar ach, gelukkig is er nog íets om over te zeuren... Verder valt er weinig te wensen, alles klopt, ik heb niets aangepast en voel daar ook geen noodzaak toe. Al lonkt een nieuwe Dura-Ace-groep volgend jaar misschien wel... Shimano?

Emotie en persoonlijkheid

Wat het extra bijzonder maakt, dit is een fiets waarvan er geen tweede is.
De kleur trekt aandacht, maar mensen zien vooral dat het iets unieks is. Het is leuk om het verhaal te kunnen vertellen en het enthousiasme bij andere liefhebbers aan te wakkeren.

De fiets heeft karakter, dat voel je zelf, en anderen zien het. Het is geen dertien-in-een-dozijn fiets (en dat mag ook wel, gezien de prijs...), dat maakt elke rit speciaal.

Conclusie

Het is inderdaad een lyrisch verhaal geworden, maar terecht. Wie mij kent weet dat ik ook eerlijk ben als iets me níét bevalt, dat hoort bij goed advies en bij de kwaliteit die we als winkel willen bieden.

Maar in dit geval is het gewoon zo, voor mij is dit de perfecte fiets.
Ik ben verrast door zijn veelzijdigheid, comfort en karakter. Een groot compliment voor Mosaic, dit bewijst voor mij dat wie op zoek is naar een high-end fiets eigenlijk niet meer om titanium, en vooral niet om custom, heen kan.

Zoek je perfectie? Dan is een project als dit absoluut het overwegen waard.

Heb je vragen of word je enthousiast van dit verhaal? De fiets staat bij ons in de showroom, ik vertel je er graag alles over.

Jochem